۱. خبر میپیچد که ماکارونی قرار است گران شود؛ آنهم نه بهطور معمول، که چندبرابری.
۲. بخشی از مردم بهسمت فروشگاههای کوچک و بزرگ هجوم میبرند و قفسههای ماکارونی را در چشمبههم زدنی خالی میکنند؛ مثل همان اتفاقی که پیشتر دربارۀ برنج و رب و سایر مایحتاج ضروری افتاده بود.
۳. عدهای شروع میکنند به مذمت مردم که چقدر واقعاً بعضیها بیفرهنگ و چنین و چناناند. عدهای هم از باب دین وارد میشوند و میگویند کار این جماعت مصداق احتکار است و خلاف توکل.
۴. یاد آن بندهخدایی میافتم که میگفت: «هرموقع فلانی (یکی از مسئولان) میگوید مردم بابت فلان چیز نگرانی نداشته باشند، تن و بدنم میلرزد.»
۵. بله، مسئله این است که بخش عمدهای از مردم، مسئولان را از تهیۀ ضروریترین احتیاجات ملت هم ناتوان میبینند. در قدیم اگر کسی برای «زمستان» آذوقه جمع میکرد، کسی انگ احتکار و بیتوکلی به او میزد؟