عادت زیانآور و خانمانسوز شربخمر بهوسیلۀ وضع قانون و دخالت حکومت از میان نخواهد رفت. [...] هرگاه از این عادت بهزور جلوگیری شود، سموم خطرناکتری جای آن را خواهد گرفت. اجتماعی که اختلاف طبقاتی شدید بر آن حکومت بکند و یک طبقۀ آن در عیش و کامرانی مفرط و طبقۀ دیگرش در محرومیت و ناکامی شدید به سر برند، ناچار گرفتار مسکرات خواهند بود؛ زیرا طبقۀ اول دراثر کامرانیِ بیحدوحساب احساساتشان خاموش و محتاج به تحریک میشود، و طبقۀ دوم برای تسکین آلام و ناکامیها محتاج به بیخودی و فرار از واقع زندگی هستند و هیچکدام از مسکرات بینیاز نخواهند بود.۱
از کتاب گناهان کبیره، سیدعبدالحسین دستغیب
۱. فیه تأملان (إذا جاز تثنية المصدر!)
یکم. بهگواه وبگاه کتابخانۀ ملی، این کتاب را مرحوم دستغیب در دوران حکومت سابق نوشته است. چنانکه مشهود است، در لابهلای کتابی سراسر مذهبی، بهمناسبت، تیر انتقاد را رو به زمامداران امور نشانه رفته و آنان و عملکردشان را اگرچه غیرمستقیم به نقد کشیده است.
دوم. عنوان «مسکرات» را شاید بتوان در این زمانه گسترش هم داد. مردمِ نالان از نابرابریْ امروزه به چه سکرآورهایی پناه میبرند؟ و دیگر اینکه، تا کِی از این مسکرات بینیاز نخواهند بود؟