قُلتُ: «يا رَسولَ اللهِ، مَا النَّجاةُ؟»
قالَ: «أملِك عليكَ لِسانَكَ ولْیَسَعكَ بَيتُكَ وابكِ عَلی خَطيئتِكَ.»
گفتم: «پیامبر خدا، نجات چیست؟»
فرمود: «زبانت را نگه دار و در خانه بمان و بابت گناهت بگری.»
در گروهی تلگرامی، از اعضا خواسته شد این حدیث را ترجمه کنند. چند روز بعد، دو ترجمه از دو استاد گران‌قدر هم به دست شد:
نخست، جناب استاد بهروز صفرزاده
زبانِ خویش پاس داری و خانه‌ات گنجای تو باشد و بر گناهِ کردۀ خویش گریان شوی.
(فرمودند فعل‌ها را تعمداً به‌صورت التزامی و در معنای امر درآورده‌اند.)
دوم، جناب استاد علی ملکی
لگام زبانت را محکم بگیر، به خلوت‌های خانگی خو کن و سیاهۀ اشتباهات خود را با اشک چشمت بشو.